कविता-गझल-चारोळी-वात्रटिका

आळस देत देत बाळकृष्णा भजनाचे सूर आळवीत होता आणि दामू ठाकूर ढोलक्यावर थापा मारीत त्याला साथ करीत होता बाबांच्या मुखांतून रामरक्षा वातावरण भक्तिमय करीत होती त्याचवेळी धोंडू सबनीस नगराची सेवा करण्यासाठी लगबगीने निघाले होते आळसावलेला सदा धुमाळ हातांत मशेरी घेऊन अंगणातच पचापचा थुंकून अंगण काळे करीत होता आणि …. डोक्यावर टोपले घेऊन व फटकूर नेसून सुंद्रा […]

विठ्ठलाचा गजर होई गाता-मनातून विठ्ठलाचे रुप दिसे माझ्या माय-बापातून पायावर डोई ठेवी राहो जन्मभरी संग कधी वाचली ती पोथी कधी गायला अभंग पुंडलिका भेटी उभा युगे-युगे राहिशी तुकारामासाठी म्हणे विमान धाडिशी सर्व शांती देई नको चित्त सवंग माझ्या डोळ्यांचे पारणे कधी फिटे पांडुरंग नव्हे कंदी पूजा नाही कधी वारी ना कौतुके साठी मी वारकरी डोळ्यांतून वाहे […]

कुणावर प्रेम करतेस, ते पाहायचंय् स्वतःच्या भावनांवर कि ओठातल्या शब्दांवर नमलेल्या मित्रांच्या गर्दीवर की कुणा वेगळ्यावर निष्पाप तुझ्या डोळ्यांवरकी तुला पाहणाऱ्या डोळ्यांवर कुणावर प्रेम करतेस, ते पहायचंय् नेहमी भिजणाऱ्या पावलावर की नटलेल्या वनराईवर मनाच्या संवेदनेवर की कुणाच्या हृदयावर राकट कुणाच्या देहावर की कोवळ्या मनावर कुणावर प्रेम करतेस, ते पहायचंय् समोर असलेल्या शत्रुवर की कुण्या मित्रावर उंच […]

एकदा त्याला वाटले, आज जाऊन पहावे त्याच्याकडे पहावे त्याला समजते का, की का पाऊले वळली तिकडे? थेट ‘त्या’च्या समोर गेला ‘बघ कळतंय का तुला !’ आव्हानाची भाषा ऐकून, ‘तो’ फक्त मनोमन हसला ‘त्याने’ चक्क विचारले, ‘सुखी आहेस ना बाळा ?’ आश्चर्य वाटून याला वाटले, ‘त्याला’ आला आपला कळवळा ‘काय सांगू देवा तुला…..’ सर्व दुःख त्याने मोकळे […]

कसा सोसेल हा वारा पाऊस माझा नाही मीच माझ्या डोळ्यांचा आरसा नाही कसे समजाऊ ह्या विजेला तीच माझी सखी होती ओढ तिला धरेची माझा सावळा मेघ नाही कसा सोसेल हा वारा पाऊस माझा नाही -सौरभ दिघे

जीवन हा एक रंगमंच जिथे नसते मंच सज्जा असतात फक्त नटनट्या कळसुत्रीच्या बाहुलीसारख्या ज्यांना असतो एकच आधार पण नसतो एक आकार त्या साऱ्यांना नाचविणारा एकच असतो सुत्रधार घंटा होते, पडदा उघडतो कलाकार मंचावर येतात सुत्रधाराच्या मनाप्रमाणे सारे फक्त नृत्य करतात दुसऱ्या अंकाच्या सुरुवातीला नायकनायिकेचे प्रणयाराधन दिसते पण ते सुद्धा सुत्रधाराच्या मनाप्रमाणेच असते. तिसरा अंक सुरु झालाय […]

नादावले सखीने मन जडल्या नात्याचे चंद्र पाकळ्यांची बरसात फुलणार मग निशेने भिजशिल गं प्रेमाने सखी कोणता ऋतुमास ओठावरी तुझा ध्यास मन करुन वारुचे ये प्रणयसखे वेगाने भिजशिल गं प्रेमाने भेटशील ना त्या ठिकाणी दुसरे नसेल कोणी क्षण तुझ्या भेटीचे ये करुनि बहाणे भिजशील गं प्रेमाने -सौरभ दिघे

पाऊस येता मन जाते भाराऊनी सृष्टीचे रुप जाते हिरवेगार होऊनी अनेकांच्या मनातले विचार पाऊस घेतो जाणूनी म्हणूनच ती गाणे गाते संगीतमय होऊनी तृप्त होते जीवसृष्टी मातीचा गंध घेऊनी पण हाच पाऊस कधी कधी जातो काळ बनूनी चातकालाही आवडे पाऊस भारी तो थकतो पावसाची वाट बघूनी समुद्र जातो खवळूनी किनाऱ्यावरील लोक जीव मुठीत बसतात धरुनी लहान मुले […]

आई हा शब्द असतो थोर जो सर्वांच्या ओठावरील असतो मोर आई या शब्दाला नसतो दुजाभाव तो सर्वांच्या मनाचा घेई ठाव वाऱ्याचा वेग जसा अंगाला शहारतो तसाच आईचा स्पर्श मनाला भावतो आईचे प्रेम करते मनाला पल्लवीत ते दृष्टीस पडता मन होते हर्षीत काही करण्याची हिम्मत आईमुळे मिळते म्हणूनच तर ती आत्माला ऑ आणि इश्वरातलाइ असते – भाग्यश्री […]

जाई जुईच्या वेलींच्या हा सुंदर पसरला वास लागली मला घरा जाण्याची आस आईचा तो नाजूक हात पित्याचा तो निर्मळ सहवास जीवनाच्या साथीला क्षितीचा हव्यास जीवन म्हणजे एक ध्यास जीवन म्हणजे एक भास जीवन म्हणजे शिक्षणाची आहे रास पण आईबाबाशिवाय जीवनात नाही काही खास भाग्यश्री सतीश प्रधान अलिबाग