कविता-गझल-चारोळी-वात्रटिका

भटकत जातो वाटसरू तो,  जंगलामधील अज्ञात स्थळी आंस लागते जाण्याकरिता,  दूरवरच्या दिव्या जवळी…१, मार्ग जाण्याचे ज्ञात नसूनी,  निराशेने वेळ दवडितो ध्येय दिसत असून देखील,  मार्गामुळे अडून पडतो…२, अज्ञानाच्या अंधारात आम्हीं, शोधत असतो असेच त्याला मार्ददर्शन ते सद्‌गुरुचे,  न लाभता ध्येय मिळे कुणाला…३, वाट दाखवी सद्‌गुरु आम्हां,  प्रभूचरणी त्या जाण्याचा दुवा साधतो आमच्यामध्ये,  त्यात एकरूप होण्याचा…४ — […]

रूद्राक्षाच्या माळा घालूनी,  भस्म लावीले सर्वांगाला वेषभूषा ती साधू जनाची,  शोभूनी दिसली शरिराला खर्ची घातला बहूत वेळ,  रूप सजविण्या साधूचे एक चित्त तो झाला होता,  देहा भोंवती लक्ष तयाचे शरिरांनी जरी निर्मळ होता,  चंचल वाटले मन त्याचे प्रभू मार्गास महत्त्व देतां,  विसरे तोच चरण प्रभूचे विधी कर्मात वेळ दवडता,  प्रभू सेवेसी राहील काय ? देहाच्या हालचाली […]

शरीर निरोगी असतां तुमचे,  नामस्मरण ते करा हो प्रभूचे ठेवू नका कार्य  उद्या करिता,  हाती काय येई वेळ गमविता शरिराच्या जेव्हा नसतात व्याधी,  राहू शकतात तुम्हीच आनंदी आनंदातच सारे होवू शकते,  प्रभू चरणी चित्त लागून जाते व्याधीने जरजर होता शरिर,  कसे होईल मग ते चित्त स्थिर स्थिरांत दडला असूनी प्रभू तो,  स्थिर होवूनीच बघता येतो नाशवंत […]