कविता-गझल-चारोळी-वात्रटिका

या कातरल्या क्षणांना, सय तुझी येते,– उन्हाची तप्त काहिली, चटकन् दूर होते, वारा धुंद वाही, ढग जाती प्रवासी, अधूनमधून बिजलीही, उगा आपुले दर्शन देई, अशा वेळी आठवे मज, सोनेरी प्रभेची सांज, याच समुद्रकिनारी, वाजली मिलनाची गाज, नभ सुंदर सोनबावरे, होते भेटीस साक्षी, कूजन करीत बागडती, पक्षी आनंदें वृक्षी, किनारा दूरवर तटस्थ, उभ्याने राखी सागराला, मिलनाची किती […]

दु:खे आणि वेदना, जीवना,तुझे दुसरे नाव, माणूस हरून जातो, जेव्हा घेतसे तुझा ठांव, आपुले परके होती, परके म्हणती आपुले, या सगळ्यात सारखे, भरडत जातो चांगले,–!!! जीव किती जखमी होतो, प्रेमाचा नसता लवलेश, मानसिक यातना भोगतो, अगणित असती क्लेश,–!!! दात आहेत, चणे नसती, चणे असती, दात नाहीत, अशांत कोण घांस घेई, कोण फडशा जातो पाडीत,–!!! विचारताना साधे […]

कुठुन कुठुन नजरा जातात शिरत राहतात अंग बघायला बायांनीही फँशन म्हणून ठेवलेले असतात पाठीवर हातावर कधी छातीवरही काही झरोके ब्लाॅउज अन साडीच्या मधला भागही शोधत राहते अन मोठाच बलात्कार करत असते नजर एकही अंग उघडं नसलेल्या अंगभर कपडे घातलेल्या बाईवर ब्रा वा इतर अंतर्वस्त्राचे किनार वा  काठ ठळक दिसत राहतात त्याला वरुन कपड्यावरुन…. तेव्हा ! — श्रीकांत पेटकर