कविता-गझल-चारोळी-वात्रटिका

गझल वृत्त :- आनंदकंद समजून देव ज्यांना मी पूजले कितीदा देवून दु:ख त्यांनी मज रडवले कितीदा आलीच ना कधी ती भेटायला मला पण स्वप्नातही तिने मज झिडकारले कितीदा नादात मी गझलच्या समृद्ध फार झालो सौख्यास या अनोख्या उपभोगले कितीदा युद्धात सांडलेल्या रक्तास पाहताना जिंकूनही स्वतःला धिक्कारले कितीदा भेटेल ती उद्याला सोडू नकोस आशा या बावऱ्या मनाला […]

आम्हीच लावली येथे भांडणे दोन जमातीत फोडावीत एकमेकांची डोकी हेच स्वप्न डोळ्यात । आम्हीच तारणहार असे बिंबवले तुमच्या मनात धर्माचा कैफही आम्ही वाढविला तुमच्याच रक्तात भिती बागुलबुवाची दाखविली सदा तुम्हाला बनविले आम्ही पुन्हा पुन्हा ऊल्लू की हो तुम्हास । अशिक्षीत तुम्ही रहावे हाच ऊद्देश असे अमुचा केले बहू प्रयत्न की अमुचा ऊद्देश सफल व्हावा राहिलात तुम्ही […]

गझल वृत्त :- व्योमगंगा लाच घेणे पाप आहे सांगणारे पाहिले मी वाट सत्याची धरूनी चालणारे पाहिले मी झोपडी माझी सुखाची खाण व्हावी वाटते मज ; गर्व मोठ्या बंगल्याचा मानणारे पाहिले मी फाटका माझा खिसा पण दान देणे जाणतो मी पावत्या छापून खोट्या मागणारे पाहिले मी लोकशाही श्रेष्ठ आहे हेच लोका सांगती ते लोकनेते साफ खोटे बोलणारे […]

तुझे नी माझे कसले नाते अजून मला ते कळले नाही एकदा तरी तुज पाहिल्यावीना मजला काही करमत नाही । ऊजाडताच दिवस नवीन रोज नव्याने तुला पाहतो रम्य त्या गत आठवणीने का पुन्हा रोमांचित होतो । आता तरी तू सांग मजला काय आहे आपुले नाते का आजही तव आठवणीने मन माझे ग मोहीत होते । सुरेश काळे […]

अब भी जोश मेरे सीनेमे है बाकी भले दुष्मनने गोलीया चलाई है दुष्मनने पीठपे गोली चलाई है मेरा सीना तो अबभी खाली है । दुष्मनकी गोलीमे वो ताकत कहाँ जो मेरे सीनेके पार हो जाये ये तो बस अपनोेकी बेवफाई है जो सिनेपे नही पिठपे वार करते है । ना निराश हूँ ना ऊम्मीद खोई है […]

चालताना त्या रस्त्यावर आज का अडखळली मम पाऊले तोच रस्ता मीही तोच परी का सर्व अनोळखी भासले । त्याच रस्त्यावरील तेच घर परी आज अपरिचित वाटले बंद खिडकी ती पाहून घराची मम नयनी अश्रु का दाटले । अजूनही वाटते कधीतरी ऊघडेल ती खिडकी कुणीतरी पुन्हा तो ओळखीचा चेहरा पाहील वाकून त्या खिडकीतूनी । सुरेश काळे मो.9860307752 […]

हिशोबाची वही घेवूनी बसलो,  हिशोब करण्यासाठीं जमाखार्च तो करित होतो,  जीवनाच्या सरत्या काठीं घोड दौड ती चालूं असतां,   सुख दु:खानी भरले क्षण प्रसंग कांहीं असेही गेले,  सदैव त्याची राही आठवण कष्ट करूनी जे कमविले, थोडे धन या देहाकरिता उपयोग नव्हता त्याचा कांहीं,  जग सोडूनी देह जाता कधी काळचा निवांतपणा,  घालविला होता प्रभू सेवेत पुण्य राहिले शिल्लकीमध्ये, […]