कविता-गझल-चारोळी-वात्रटिका

हे भूत संशयाचे छळते कसे मनाला  । करीते सदा परि ते दिशाहीन विचारमाला  ।। एकाग्रतेचा घात होई क्षणार्धात तेथे  । डोलायमान होऊनी स्थिती बदलून जाते  ।। गमवी विश्वास जेव्हां प्रभू अस्तित्व शक्तीचा  । कळला न अर्थ त्याला या सत्य जीवनाचा  ।। येता मनी संशय आपलाच ज्या घडीला  । शोकांतिका जीवनाची ठरे त्याच क्षणाला  ।। डॉ. भगवान […]

रोज सकाळीं प्रात: समयीं,  पूजा करी देवाची  । पूजे मधल्या विधीत,  चूक न होई कधी त्याची  ।। स्नान करोनी नेसूनी सोंवळे,  देव घरांत जाई । भाळी लावूनी गंध टिळा,  मंत्रपाठ गाई  ।। सहयोग देई पत्नी,  पूजा कर्मामध्ये त्याला  । आधींच उठोनी झाडूनी घेई,  स्वच्छ करी देव घराला  ।। करूनी सडा संमार्जन तेथें,  सारवोनी घेई जागा  । देवापुढती […]

पूजित होतो प्रभूसी,ध्यान एकाग्र करुनी भाव भक्तिने तल्लीन,होत असे भजनी  ।।१।। काव्यस्फूर्ति देऊनी,कवि बनविले मजला शब्दांची फुले गुंफवूनी,कवितेचा हार बनवविला   ।।२।। सुंदर सुचली कविता,आनंदी झाले मन ध्यास मज लागता,गेलो त्यांतच रमून   ।।३।। पुजेमधले लक्ष्य ढळले,काव्याच्या मागे जावूनी भजनांतील चित्त वेधले,तपोभंग तो होऊनी   ।।४।। मधाचे बोट चाटवूनी,मोहात ओढले मजला दूर सारुनी अमृत घट,परिक्षा घेता झाला   ।।५।। अडथळे […]