कविता-गझल-चारोळी-वात्रटिका

भोपाळ येथे विषारी वायुमुळे एका रात्रीत सहस्त्रावधी लोक मृत्यूमुखी पडले. ४.१२.८४ ची रात्र… एक भयानक रात्र अशी, सहस्त्रावधींचा घेई बळी । नियतीच्या खेळामधली, कुणा न समजे ही खेळी ।।१।। मध्यरात्र होऊन गेली, वातावरण शांत होते । गादीवरती पडून सारे, स्वप्ने रंगवीत होते ।।२।। तोच अचानक विषारी वायू, पसरला त्या वातावरणी । हालचालींना वाव न देता, श्वास रोखीले स्वप्न […]

अंहकाराचा पेटून वणवा, थैमान घातिले त्या मेघांनी । तांडव नृत्यापरि भासली, पाऊले त्यांची दाही दिशांनी ।।१।। अक्राळ विक्राळ घन दाट, नी रंग काळाभोर दिसला । सूर्यालाही लपवित असता, गर्वाचा भाव चमकला ।।२।। पृथ्वीवरती छाया पसरवूनी, चाहूल देई आगमनाची । तोफेसम गडगडाट करूनी, चमक दाखवी दिव्यत्वाची ।।३।। मानवप्राणी तसेच जीवाणे, टक लावती नभाकडे । रूप भयानक बघून […]

गोड शब्द बोबडे, लकब मनास आवडे । शब्दांची भासली जाण, नव्हते भाषेचे अजुनी ज्ञान ।। भावनांचा उगम दिसला, मनी व्यक्त होई हालचालीतूनी । रागलोभ अहंकारादी गुण, दिसून येती जन्मापासून ।। देश-वेष वा जात कुठली, सर्व गुणांची बिजे दिसली । हळूहळू बदले बाह्यांग जरी, उपजत गुण राही अंतरी ।। प्रसंग घडता अवचित , बाह्य जगाते विसरत । […]