कविता-गझल-चारोळी-वात्रटिका

आज लोपले शब्द ओठचे, भावनाच्या आकाशीं प्रखर बनतां त्याच भावना, विचार जाती तळाशीं….१ भावनेला व्यक्त करण्या, सांगड लागे शब्दांची थोटके पडती शब्द सूर ते, गर्दी होता विचारांची…२ भावनांचे झरे फुटूनी, विचार जलाशय झाले विचारांचे बनूनी धबधबे, वाहू मग लागले…..३ आकार देती शब्द भाषा, बांध घालूनी विचाराला निश्चीत होतो वेग नी मार्ग, आकार देता भावनेला….४ भाषेमधली शक्ती […]

विश्वामध्ये वावरतां, भोंवती विश्व पसारा । रमतो गमतो खेळतो, जीवन घालवी सारा ।। संबंध येई हर गोष्टींचा, गोष्टी येथें अगणित । प्रत्येक निर्माण करी, आपलेच विश्व त्यांत ।। जीव निर्जीव विखूरल्या, वस्तू अनेक । आगळ्या त्या परि ठरे, एकाचीच घटक ।। विश्वामध्येच विश्व असते, राहून बघे विश्वांत । समरस होता त्याच विश्वाशी, निसर्गमय सारे होत ।। […]

जो जो येईल पाया खालती, तुडविला जातो त्याचक्षणी कुणी मरावे अथवा जगावे, सारे प्रभूवर अवलंबूनी….१, भक्ष्य शोधण्या किटक चाले, तसाच फिरतो प्राणी देखील जगण्यासाठी फिरत असता, मृत्यूची येते त्याला चाहूल…२, चालत असतो काळ सदैव, दाही दिशांनी घिरट्या घालीत झडप घाली अचानक तो, जो जो येई त्याच्या टापूत…३, जरी दिसे मारक कुणीतरी, करवूनी घेतो काळच सारे विश्वाचा […]