कविता-गझल-चारोळी-वात्रटिका

आनंद दडला वस्तूमध्यें, सुप्त अशा त्या स्थितीत असे सहवासाने आकर्षण ते, होऊन बाहेरी येत दिसे….१ प्रेम वाटते हर वस्तूचे, केवळ त्यातील आनंदाने बाहेर येता नाते जमते, आपुलकीचे पडून बंधने…२ तोच लूटावा आनंद सदैव, अंवती भंवती वस्तूतला दूर न जाता दिसले तुम्हां, आनंदच भोवती जमला…३ जेव्हा कुणीतरी म्हणती, ईश्वर आहे अणू रेणूत वस्तूमधील आनंद बघतां हेच तत्त्व […]

कोपऱ्यांत तो पडला होता, शरिर जर्जर होऊन जरी झाला हतबल देह, सदैव उत्साही त्याचे मन…१, झगडा देवूनी आयुष्याशीं, जीवनाचे घरकूल बांधले सुख दु:खाच्या विटा चढवूनी, त्याग श्रमाचे लिंपन केले…२, कर्तृत्वाचे शब्द उमटती, घरकूलाच्या भिंती मधूनी जगण्यासाठी उभारी देती, इच्छा शक्तीस जागवूनी…३, गतकाळाच्या आठवणी त्या, जगण्याचा तो ठेवा बनला सार्थकतेच्या जाणीवेनें, अंत दशेतील क्लेश विसरला…४ डॉ. भगवान […]

उत्साहाने करित होता, सारे कांहीं इतरांसाठी क्षीण होवूनी जाता शरीर, आधार तयाला झाली काठी…१, धनाचा तो प्रवाह वाहतां, गंगाजळीचे पाणी पाजले दुजाकरिता त्याग करूनी, समाधानी ते इतरा केले….२, धन संपत्तीचे झरे आटतां, प्रेमळपणाचे शब्द राहीले कालक्रमणाच्या ओघामधल्या, दुर्बलतेस कुणी न जाणले…३, अपेक्षा ती सदैव असते, मिळत रहावा सहयोग अवमूल्यन ते केले जाते, दुर्लक्ष करूनी दुर्बल अंग…४ […]