समोर ये तूं केंव्हा तरी, बघण्याची मज ओढ लागली, फुलूनी गेली बाग कशी ही, बीजे जयांची तूच पेरीली ।।१।। कल्पकता ही अंगी असूनी, दूरद्दष्टीचा लाभ वसे, अंधारातील दुःखी जनांची, चाहूल तुज झाली असे ।।२।। शीतल करुनी दुःख तयांचे, जगण्याचा तो मार्ग दाखविला, सोडूनी सारे वाटेवरी, आकस्मित तू निघूनी गेला ।।३।। आस्तित्वाची चाहूल येते, […]
आयुष्य हे रणांगणातून पळ काढायचं नसतं….
[…]
बागेतील तारका –
.
[…]
बागेतील तारका-
[…]
तुला पाहिले चार भिंतीच आड मुकपणे अंधार गिळताना जन्म सौभाग्य राखण्यासाठी जळत्या चित्तेवर चढताना जन्मभर तशी तु जळतच होतीस म्हणा त्याला मरणाचे सौभाग्य लाभु दिले नाहिस इतकेच ! त्यानंतर… जिवंत रुपात दिसलीस खरी पण नजर मेलेली बावचळलेली काहीशी भेसूरही त्यापेक्षा देवत्व बकाल करणारे ते दिव्य मरण किती बरे होते ! दुरवरुन खोल पाणी खरवडताना शेतात राबताना,धुणी-भांडी […]
Copyright © Marathisrushti.com 1995-2025 | Technology Partners : Cybershoppee | GaMaBhaNa | Smart Solutions