कविता-गझल-चारोळी-वात्रटिका

दोसा असतो कसा छान जाळीदार मन मोकळे जसे असते त्याचे आरपार इडली सदाच टम्म फुगलेली. साधीदार सांबार नसला की असते रुसलेली खमंग खुसखुशीत आप्पे गोल गोल गरम गरम असतानाच खाणार किती बोलबोल आंबट ताकातली खमंग फोडणीत उकड शिजते रटरटा डोळे मिचकावत खायचे मस्त गटगटा कुणी म्हणतात उप्पीट तर कुणी ऊपमा या साठी बऱेच पदार्थ करावे लागतात […]

तुझ्या मिठीत मी अलवार गंधाळून गेले, बंध मलमली सारे हे भास तुझा अंतरी असा रे.. घेता तू घट्ट मिठीत मग चांदणे नभात चमचमे, सैलावेल गात्रे तुझ्यात माझी हलकेच समर्पित मी होता रे.. स्पर्श तू अलगद करता जाईल मी मोहरुन रे, ओठ तू अलवार टिपता गोड होईल साखर चुंबन रे.. अत्तराचा गंध केतकी काया अधर जरा बहरते, […]

का पुन्हा पुन्हा मी गुंतून जात आहे, कशी ओढ ही मग तुझ्याकडे ओढते आहे.. नको होते मोहक तुझी आठवण ती, परी होते रोज मग तुझी गोड साठवण ती.. न विसरले तुला मी न विसरल्या भावना, अबोल वेदना हृदयात उरल्या आठवणी पुन्हा.. मन दुःखी होते असे ओढाळ होतात भावना, नको गुंतणे मग हे विरतात नाजूक जाणिवा.. — […]

जाई जुईचं अलगद बहरण की मंद निशिगंधाच दरवळण, गुलाबाच टवटवीत होणं की प्राजक्ताचं दवात ओलं भिजणं.. कमळाच पाण्यात भावणं की मोगऱ्याच गंधित होणं, जास्वंदीचं तरारुन उमलण की झेंडूच भरभरुन डवरण.. तगरीच साधस दिसणं की चाफ्याच गंध धुंद करणं, शेवंतीच नाजूक ते फुलणं की बकुळीच अबोल होणं.. रातराणीच धुंद आल्हाद होणं की अबोलीच अबोल लाजण, फ़ुलांचं हे […]

नाही केली कधीच वारी नाही देखिली कधीही पंढरी नाही घडले स्नान भिवरेच्या थडी बांधत राहिलो मजले आणि माडी हाती नाही घेतले टाळ ना आले मुखी अभंग संसारात करीत राहिले नाना रंग आणि ढंग ना दान ना धर्म ना दाखविली माणुसकी आता कोण दाखविल कशाला मला आपुलकी या महामारीने उपरती झाली म्हणून आलो मी शरण नाही सोडणार […]

स्वयंपाकघरापासून शेजघरापर्यंत, तिचं आयुष्य जडलं होतं. जन्म देणं अन् रांधून वाढणं, इतकंच तिचं कर्म होतं. किंमत तिच्या शब्दाला नव्हती, शिकण्याची गरज वाटत नव्हती. अबला अबला म्हणून आधाराने, जगत ती रहात होती. तिला शिकून करायचंय काय?, घरातच राहणार तिचा पाय. तोंड तिने उघडायचं नाय, दोन वेळचं जेवण,वर्षाकाठी लुगडं – जगायला आणखी लागतंय काय? गृहलक्ष्मीच्या हातातच लक्ष्मी नव्हती, […]