कविता-गझल-चारोळी-वात्रटिका

जात धर्म आणि देशाच्या सीमा ज्यांना नसतात ते मानवच महामानव असतात… आपल्या देशात जन्मले होते असेच एक महामानव १४ एप्रिलला… ते म्हणजे डॉ.बाबासाहेब आंबेडकर… प्रचंड वाचन, प्रचंड अभ्यास, प्रचंड परिश्रम आणि जीवनातील प्रचंड संघर्ष यांचे मुहूर्त रूप… बाबासाहेबांचा जीवनपट अभ्यासला की भारावून जायला होते… आणि वाटत राहते… या भूमीत असेच महामानव पुन्हा पुन्हा जन्माला येत राहायला […]

लोचनात, माझिया तुझी ती निरागसता डोळेच तुझे बोलती तुलाच आठविताना. तुझ्याच अस्तित्वाचे भास आज जगताना सर्वत्र तुझ्याच खुणा जोजविती स्पंदनांना. दुरत्वाचेच दुःख अंतरी समजाविते आसवांना अव्यक्त भाव निरागस स्वप्नी तुलाच पाहताना तू असावेस या जीवनी साराच जन्म भोगताना ही आंस मनांतरी होती पण काय झाले कळेना वि.ग.सातपुते (भावकवी) 9766544906 रचना क्र. १०२. ४ – ४ – […]

माणसांच्या या गर्दीतूनी मी माणूस शोधतो आहे कधी कधी मलाच वाटते मीच, रस्ता चुकलो आहे चेहरे तसे सारे ओळखिचे पण सारेच संभ्रमात आहे मनात, सारीच साशंकता सत्य,असत्य कोणते आहे जगणे, कसरत तारेवरची वाटते सारे, मृगजळ आहे आज नां कुणावरी भरवसां बेभरोशी नित्य जगणे आहे. सभोवती दुरापास्त मानवता जग स्वसुखातची मग्न आहे नाती निरागस आज संपली आपुलकीचीच […]

शब्दभावनां,मौनात आता सत्यही, अंतरीचे कोंडलेले वैखरीही, जाहली निःशब्द सुरही, संवादांचे बावरलेले बेचैनी घुसमट जीवाजीवांची नेत्री अश्रु,उदास ओघळलेले. कुणी कुणाला कसे सावरावे उराशी, हातही घट्ट बांधलेले उध्वस्त मने, बंधने वास्तवाची सर्वत्र भितीपोटी राक्षस जागले आज अस्वस्थ, बेजार स्पंदने क्षण! भेटीचेही धास्तावलेले ऋतूऋतुही, जाहले बेभरोसी आकांत, इथे साऱ्या जीवांचा वास्तव, जगती सारे अस्वस्थ चिंतेत सारेच जग अडकलेले सारीपाट […]

शब्दा सहज वेचुनी फक्त लिहावे झटपट, हवेतसे मुक्त गुंफीत जावे काव्य म्हणुनी शब्दां उधळीत जावे सत्यार्थ! जीवनाचे कुणी सांगावे. काव्याभ्यास! वाचन,चिंतन, मनन साधना आत्मचिंतनी सद्भाव असतो शुकासारखे वैराग्य,वशिष्ठापरी ज्ञान तिथे वाल्मीकी जैसा कवी जन्मतो ज्ञाना, तुका, नामा, नाथा, कबीरा समर्थ रामदासा,सांगा कोण वाचतो धर्म ग्रंथांचा सांगा अर्थ कोण जाणतो मूलमंत्र! मानवतेचा कोण जाणतो मन प्रांगण! शब्दाक्षरी […]

नयनमनोहर सृष्टी वैभव निरवताच ही शांत सुंदर जीव! जिथे जातो गुंतुन ओघळतो, लोचनी ईश्वर सभोवताली रम्य परिसर साक्षी गगन सरीतासागर लोभस अलौकिक नजारा हृदयी सुखद अमृती पाझर अगम्य हा ब्रह्मांड रचियता चैतन्यात्मा चराचरी निरंतर वि.ग.सातपुते.(भावकवी) 9766544908 रचना क्र. ९५. २७ – ३ – २०२२.

मी, मीच एक, सारेच माझे मीच आहे म्हणुनी सारे आहे मी सर्वज्ञ,सारेच मला कळते मीच फक्त जगी प्रज्ञावंत आहे हाच अहंभाव कशाला फुका जिथे मीत्व ते सारे व्यर्थ आहे चौदा चौकडयाचेही राज्य गेले उमज मनी, तूच रे कोण आहे सोडूनी द्यावे, मनीचे हेवे दावे त्यातची खरेखुरे समाधन आहे वाचे नम्रत्वे वदुनी जगी जगावे कृतज्ञता! जगतीच श्रेष्ठ […]

तू कळ्या दिल्या की फुलं पानगळ मात्र झाली विरल्या मनात तुझी चाहूल बंदिस्त झाली तू शब्द दिले की अर्थ घालमेल वाक्यांची झाली हळव्या आठवणीत तुझी ओळख खोलवर रुतली तू तोडलस की फटकारलस जीवाची घालमेल उरली अलगद हृदयात तुझी सय हलकेच मोहरली तुझा स्पर्श तुझी मिठी आभास अंतरी विरली मोहक चांदण्यात तुझी ओळख अनामिक झाली तू होतास […]

साऱ्या प्रश्नांची, उत्तरेच निःशब्दी मौनात रुतलेल्या अव्यक्त भावनां पावित्र्य! भावनांचे बंद पापण्यात निर्माल्याचा गंध गंधाळतो स्मृतींना शांत महासागर अथांग मनांतरीचा प्रतिक्षेत दंग, व्याकुळ प्रीतभावनां झांकोळलेले सावळबाधी नभांगण अव्यक्त! अंतरिच्याच दग्ध वेदनां आता स्पंदनांची, असह्य उलघाल या सांध्यपर्वात तुलाच शोधिताना सांग कसा उमजू अर्थ जीवनाचा मी मग्न तुझ्यात तरी मला कळेना — वि.ग.सातपुते. (भावकवी) 9766544908 रचना क्र. […]

बांध्यावरच्या घाटावरील पूल मनाचा तळ अलगद सांधतो डोळ्यांतील अश्रूंचा थेंब हलकेच अनामिक होतो भावनांच्या बेरजेत का वजाचा हिशोब अधिक लागतो ओल भरल्या अंतरात तेव्हाच भाव आल्हाद व्याकुळ होतो जन्मोजन्मीच्या रहाट संसारात का जीव तिचाच कळवळतो स्वप्नांच्या मखमली शालीवर काटेरी सल अलगद बोचतो रोज नव्याने मरते ती संसारी तिच्या किंमतीचा हिशोब नसतो रडणाऱ्या थेंबातही तिचा वाटा हक्काचा […]