कविता-गझल-चारोळी-वात्रटिका

प्रेम म्हणजे नसतं , नुसतं उमळून येणं , किंवा नसतं एकमेकात , सतत विरघळून जाणं. प्रेम म्हणजे प्रणयाचा – नसतो फक्त आवेग , प्रेमात नसते कुठेही – आखायची भोज्जाची रेघ. प्रेम म्हणजे असतं , समजून घेणं दुसऱ्याला , तोंड मिटून शिकायचं , मनापासून ऐकायला. प्रेमाला पुरतो दोघांचा , फक्त निर्मळ सहवास , ‘ मी आहे ‘ […]

तुझ्या मुरलीचे सूर ऐकू दे रे. गोविंद गोविंद हरे मुरारे.. आम्हावर रुसलास की कोपलास. जाणवत आहे जीव होतोय कासावीस.. म्हणतात सारे. नको आता औषध वा दवा. फक्त कामीच येईल तुझीच दुवा.. वनी खेळत होतास तू सवंगड्या समवेत. आमची लेकरं मात्र ठेवलीस कोंडून घरात. नंदलाल मिळू दे त्यांनाही बालपणाचा आनंद. त्या साठीच तुझ्या बासरीचे सूर लागू दे […]

अनभिज्ञ बिकट वाटा अगतिक जिद्दी पाऊले ध्येय खंबीर वाटसरूंचे अथक नित्यची चालले वळणेही, वेडी वाकडी अंदाज, सारेच आंधळे साथ अनामिक वाटाडा हातात हात धरुनी चाले साक्षी,स्पर्श त्याचे ग्वाही निःशंक! जगती चालले चराचरी न कुणीही एकटे रूप श्रीचे सोबती चालले हेच अतर्क्य, अगम्य सारे सुखनैव! चिरंजीव राहिले — वि.ग.सातपुते.(भावकवी) 9766544908 रचना क्र. ३६. ५ – २ – […]

सांगा किती किती सावरावे किती समजवावे या मनाला प्रवाहा विरुद्ध, पोहणारा मी कां? विसरू भोगल्या क्षणाला सद्गुणी सहवासातची जगलो जगी अर्थ जगण्याचा उमजला सोबतीला, थवे जरी निंदकांचे दुर्लक्षूनी, मी सावरले स्वतःला विवेके, संयमे या जगी जगावे सांभाळीत साऱ्या मनामनाला दिशाहीन वाऱ्याचेच ते वाहणे पंचमहाभूतांची सोबत सृष्टीला सोहळे, ऋतुचक्रांचेच त्रिलोकी दृष्टांत! ईश्वरी दाविती मानवाला — वि.ग.सातपुते. (भावकवी) […]

निरागस भावनांची गीतांजली निर्मली, भावफुलांची रंगोली दीपज्योत! अंतरी संवेदनांची निक्षुनी! सुरेल सत्य गुंफलेली सात्विक, प्रीतभाव मनसागरी अलवार प्रसवती शब्द ओंजळी राशी! सुखदुःखांच्याच ललाटी झरझरते भावगंगा ओथंबलेली झाले मुक्तमोकळे, अव्यक्त मन शब्दफुले! कवितेतूनी गुंफलेली काव्यप्रतिभा! वरदान दयाघनी प्रतिभा! जणु प्रांगणी मंतरलेली — वि.ग.सातपुते.(भावकवी) 9766544908 रचना क्र. ३४. ३ – २ – २०२२.

बिलोरी दिसते प्रतिबिंब तेच कां ? रुपडे आपुले कसा ? शोधावा आत्मा कोणते ? रूप ते आगळे।। माया सारीच दयाघनाची रुपात, साऱ्या तोच एक देही, तो चिरंजीव आत्मा दावितो जगण्याचे सोहळे।। जीव! सृष्टीत या विनाशी कृपावंत! तो जगविणारा जाणावे, त्यालाच निरंतर रूप आपुले त्यात दडलेले।। — वि.ग.सातपुते. (भावकवी) 9766544908 रचना क्र.३३. २ – २ – २०२२.

हेही माझे, तेही माझे वादविवाद उगा कशाला जे जे आहे ते उपभोगावे सुखे जपावे मनामनाला जन्मी लाभो, मन:शांती मूलमंत्र हा परमसुखाचा स्पंदनेही, इथे अशाश्वत सांभाळावे जीवाजीवाला संचित, सारे ते सत्कर्माचे जन्म, मानवी युगायुगांचा येणे, जाणे रिक्त ओंजळी निर्मोही, बिलगावे मृत्यूला सत्य! जगती या जन्ममृत्यू अमरत्व,न लाभले कुणाला रामकृष्णही, इथे आले गेले सत्यसाक्ष ही या चराचराला — […]

डोळे भरूनी, मिटूनी पापणी नीत नीत मी! तुजलाच पहावे उघडिता नयन! तूं सहज लपावे दिसता क्षणभर! तूं हळूच हसावे ।। १।। सुखदा लाघवी! हॄदयी फुलावी ब्रह्मकमळ! ते प्रीतीचे उमलावे हितगुज हे! मनामनांचे उमजावे संचिती प्रितिस या घट्ट बिलगावे ।।२।। उमलता फुले! अंतरी गंधाळावे सजता सृष्टी! सप्तरंगा श्रृंगारावे उपभोगुनी! सोहळे ऋतुऋतुन्चे विरघळूनी प्रितीत! आनंदी जगावे ।।३।। प्रीतफुल […]

क्षणक्षण, आनंदे जगुनी घ्यावे अजाण,अनभिज्ञ क्षण जीवनी अशाश्वत,असे भाकीत क्षणांचे सदैव! सतर्क रहावे या जीवनी।। भाळीच्या, विधीलिखीत घटना जे घडणारे, ते सारे घडुनी जाते विवेकी मानवतेचा तर्क असावा वास्तवतेला, समजुनी घेता येते।। भिरभिरे, कालचक्र जन्ममृत्युचे झाले, गेले, सारे विसरुनी जाते अलगदी काळ, सावरे दुःखाला संयमे, सहज जीवन जगता येते।। निर्मळी! सहवासाच्या सदिछ्या जीवास, सावरती क्षणाक्षणाला गतजन्मांचेच,सारे […]

साद देते हलकेच सख्या प्रतिसाद तू आल्हाद दे, तप्त मोहरली अधर काया तू मिठीत अलवार मज घे मोहरेल अंग अंग माझे स्पर्श तुझा मलमली होता, घे बिलगून सख्या मज तू गांधळेलं तुझी अधर काया ओठ माझे रसिलें मादक गुलाबी घे अलवार चुंबनी तू ओठ पाकळ्या, धुंद होते सर्वांग माझे जरासे तृप्त हो तू हलकेच माझ्यात असा […]