नशीब कठोर स्वीकार होता अबोल अंतरी झाला दुःखी जीवाचा तिच्या अधुरा डाव जुगारी मांडला कितीक इच्छा दाबून टाकल्या वेदनेच्या कळा लागल्या न कौतुक न प्रेम न माया शांततेत होम पेटला काहीच नाही इच्छा आकांक्षा सर्वसाचा लाव्हा तप्तला भोग दुःखद जळत्या मनाला नकळे कुणाला भावना मेलेल्या मनात दुःख पसारा स्त्रीजन्म निःशब्द सारा भाव मेले मनात जखमा नियतीचा […]
काल जे असते तसे आज नसते प्रेमात पण तसेच असते असे का त्याला उत्तरच नसते फक्त फरक लक्षात घ्यायचा असते निमुटपणे तरच सारे काही सुरळीत होते….. प्रेम प्रेम रहाते नाहीतर काही खरे नसते…… जसे भांड्याला भांडे लागते तसे प्रेमाला प्रेम ‘ लागते ‘…. — सतीश चाफेकर.
कळेल का तुला माझी ही कथा, वेळ नसेल तरी तू समजून घे तेव्हा… कळेल का तुला माझी धडपड, दूर असेल मी तरी नजर तुझ्यावर… कळेल का तुला माझे निःशब्द प्रेम असेल हळवे अबोल ते दूर तू जातांना मन बैचेन.. कळेल का तुला मला ही हवे असते अबोल प्रेम तुझे ते समजून घे तू माझे मन ते.. […]
काही गोष्टी कधी लक्षात येत नाहीत.. तिला काय हवे ते ती कधी सांगत नाही.. फक्त सूचना देते… आणि आपण मात्र वेध घेत असतो भोळसटपणे…. प्रेमात हे असेच असते पटकन ओळखता आले पाहिजे प्रेमाला खरे तर शब्दांचा भार सोसवत नाही त्याला त्याची सवय नसतेआणि जिथे सवय असते तेथे प्रेम नसते असतो तो फक्त व्यवहार…. दोन देहाचा दोन […]
नकळे कुणास काही अंतरमन वेदना अबोध काही वेढल्या, नकळे भाव मनीचे नाजूक कुणास नकळे खऱ्या जाणिवा.. त्यात अंतरी विरले भाव कितीक सोडल्या साऱ्या वेल्हाळ भावना, त्याच वळणावर तू भावाला अचानक नकळे काही मी मोहरले एकांता.. घेतलेस तू भाव स्वप्न मिठीत गुंतल्या तेव्हाच गोड भावना, विसरुन जावे त्याच वळणावर सारे परी न विसरल्या मधुर त्या भावना.. चाहूल […]
दूर कुठेतरी बसलो होतो दमून भागून ते छोटेसे घर त्यावेळी खरेच राजवड्यासारखे वाटले… मनात आले श्वास मोकळा करण्यासाठी असेच घर हवे आणि अशीच सावली.. जी सावली आपल्या सावलीला देखील सामावून घेते ..? — सतीश चाफेकर.
आल्हाद पहाट वारा बोचरा सकाळ प्रसन्न पारिजातक सडा, रांगोळी सजली अंगणी तुळशी पूजा वासुदेव गाई गाणी पसाभर धान्य वसा.. सुंदर सकाळ अशी मनोहर साजिरी देव पूजा गंध लेपन मंद ज्योत दिवा, मंत्रमुग्ध होते मन भारावून जातात क्षण देव आहे अंतरात भाव मुग्ध सकाळ साजीरा.. दिवस जातो सुंदर मन भरुन चहा मधुर सोबती सकाळ रंगता, शांत भाव […]
ती समोरून आली की अजूनही तो स्वतःला सावरून घेतो , आश्चर्य वाटते , ती प्रत्येकवेळी वेगळी असते , तो तोच असतो, त्याचे आणि तिचे नाते अजून अतूट आहे खरे तर त्याच्यामध्ये ती असतेच असते , नीट स्वतःकडे मनाचे डोळे उघडून नीट बघा इतके कळले नाही अरे ती म्हणजे तीच तिला चेहरा नाही तरी वळून वळून बघता […]
तूच तार सहज झेडली रे अन अलवार मी उलगडले, तुझ्या स्वप्न मिठीत आता रे मी पुरती तुझ्यात गंधाळले.. सहज विसरायचं म्हणलं तरी अधिक आठवण येते, अन त्या वेल्हाळ स्वप्न मिठीत मी पुरती बैचेन अर्ध्या रात्री होते.. सहज विसरायचं सारं मग निर्जीव मी बाहुली नाही रे, मन न ताब्यात राहतं कधी रे परी वेदनेचे घाव नको आता […]
कुठले प्रेम खरे कुठले खोटे याचा विचार करतो कोण तो, ती, का कुणी तिसराच आपापली फुटपट्टी घेऊन प्रेम मोजण्याचा जो कुणी प्रयत्न करतो किवा करू पाहतो त्याने एक लक्षात ठेवावे तिच्या आणि त्याच्या मधले अंतर जितके मोठे तितके ते प्रेम खरे.. तिथे सगळ्या फूटपट्या खोट्या ठरतात… — सतीश चाफेकर.
Copyright © Marathisrushti.com 1995-2025 | Technology Partners : Cybershoppee | GaMaBhaNa | Smart Solutions