कविता-गझल-चारोळी-वात्रटिका

माझी लेखणी काही बोलते मनातलं पानांवर उतरवते शब्दांतून जाणिवा देते पण मी मात्र कधी बोलत नाही… माझी चित्र काही बोलतात हवी ती रंग छटा रेखाटतात चित्रातून भावना पोहचवतात पण मी मात्र कधी त्यात रंगत नाही…. माझे फोटो काही सांगतात हळुवार फुलांचे रंग वेचतात नजरेपल्याडचे दृश्य टिपतात पण मी मात्र त्यात कधी दिसत नाही माझी कला काही […]

एक दुखरी नस प्रत्येकाला दिलीय देवाने नको उतू मातू इतका लपेटून अहंकाराने आपल्या पोटापुरते कमव कि स्वाभिमानाने ओरबाडतोस कशाला दुसऱ्याचे सुख दोन्ही हाताने कितीसे लागते जगण्या चूल पेटतेच कष्टाने भाकरी पायी उगा कशाला भरतो घड्यावर घडे पापाने हिशोब नोंदला जातोच यावर विश्वास ठेव मनाने उडवू नको वाचेची धूळ सोडव प्रश्न मौनाने!! — वर्षा कदम.

माजाचे मुखवटे का असे आता गळाले का कुणी त्यांना सत्याचे आरसे दाविले मी म्हणता मी मध्ये आत आत बुडाले दलदलीत अहंकाराच्या जात जात निमाले गडगंज धनाने का कुणा असे राज्य मिळाले कितीकांचे कवड्यांमध्ये काचेचे महाल जळाले करतो मी, करतो मी करीत कर्म हे जमविले कर्माचे भोग भोगण्या मग आता का पळाले तुझ्या सारखे कितीक आले आणिक […]

मोकळं ढाकळं बोलली म्हणून तिला स्वैर समजू नकोस बिनधास्त व्यक्त झाली म्हणून तिला बदफैल ठरवू नकोस स्वतंत्र अस्तित्व बाळगते म्हणून तिला बेजबाबदार मानू नकोस आभूषणे, पेहराव असा म्हणून हिणवून कावळ्यागत टोचू नकोस मनात तिच्या जरा डोकावून बघ कपड्यावरून मापं मोजू नकोस स्त्री असण्याआधी ती माणूस आहे एवढं किमान कधी विसरू नकोस!! — वर्षा कदम.

रणरणत्या ग्रीष्मास सोसता केलीस एक कविता, इथेच जन्म झाला एका कवीचा कोसळत्या धारा झेलून, किळस नाहीं चिखलाचा वेड्या हाच श्रावण ओलेत्या कवितांचा शोधशी सौन्दर्य पानापानांतून, पान गळताना…. दुखावणारा होई हळव्या मृदू मनाचा दिवस रात्रीचे, जगरहाटीचे बंधन झुगारणारा त्या काळावर स्वार होणारा स्त्री पुरुष ही जात नाहीं भेदभाव मानणारा होई ममत्व बाळगणारा भावना नऊ रसांच्या उत्कट दाटता […]