चल सखये,जरा विसावू नदी किनारी बघ आठवांचा खोल डोह या किनारी गुणगुणते तृप्त प्रीती इथे मनहृदयीची साक्षी! नयनरम्य दीपमाळ ही किनारी।।१।। वाळुत झऱ्याझऱ्यातुन उमले प्रिती ओसंडिते गं पावन गंगेच्या किनारी ओढ निरंतर, सारितेला मिलनाची चल सखये, जरा विसावू या किनारी।।२।। मिठीत घेवू, त्या साऱ्या गतस्मृतींना भावगंधल्या सुखदुःखांच्याच किनारी रूप,जीवनाचे प्रीतरंगलेले हृदयस्पर्शी चल न्याहळू त्या निरव शांत […]
अस्तित्वाचा क्षणभंगुर भरोसा […]
जीवा जगण्याचीच एक आंस […]
जगता जगता किती , कसा मी जगलो […]
“अव्यक्त” जे व्यक्त होतात ती मते कदाचित मनात,हृदयात पोहचत नसतील तरी ती कानावर पडली पाहिजेत, वाद विवाद संवाद कोलाहलात सुद्धा शोधले पाहिजेत, जे व्यक्त होत नाहीत त्यांच्या अस्तित्वाचा सुद्धा आदर करुयात, इथे फक्त माझे अस्तित्वच मोलाचे नाही, या यात्रेत सहवास ,सह अस्तित्व सुद्धा मोलाचे आहे, तुझ्या,माझ्या व त्यांच्या जगण्याचे मोल सदैव समजले पाहिजे. ~ विजय नगरकर
कितीही सोडवली आयुष्याची प्रश्नपत्रिका तरी भरायच्या राहतातच……. काही “गाळलेल्या” जागा […]
Copyright © Marathisrushti.com 1995-2025 | Technology Partners : Cybershoppee | GaMaBhaNa | Smart Solutions