कविता-गझल-चारोळी-वात्रटिका

रंगला अभंगी, संतसखा पांडुरंग वाळवंटी वैकुंठीचा राणा पांडुरंग ।।धृ।। आले ज्ञानोबा, आले हो तुकोबा घेऊनी दिंडीसंगे सकल संतजना नाचतो आसमंती , विठ्ठल पांडुरंग ।।१।। बोलती टाळ मृदंग अन दिंड्यापताका वैष्णवांच्या पाऊली, नाचे विठू सावळा मुक्तीच्या सागरी, ब्रह्मरूप पांडुरंग ।।२।। उरले न आता इथे कुठे, द्वैत, अद्वैत एका जनार्दनी, जाहले सारे एकरूप श्वास नि:श्वासाचा धनी, एक पांडुरंग […]

सुखावला हा जीव की मग जाणवते कधी तरी तुला, आठवण माझी येते असह्य विरहास मी नित्य सरावलेला तरीही आठवांचे आभाळ भरुनी येते अशक्य असते, सारे काही विसरणे हृद्य अंतरीचे रुतलेले, उचंबळूनी येते आज संवेदना जाहल्या साऱ्या मुक्या तरीही अव्यक्त सहज नेत्री दाटूनी येते कातरवेळा! ही सांजाळलेली भाबडी गतस्मृतींनाच, आसमंती उधळीत येते हाच खेळ, अनामिक अतर्क्य जीवनी […]

पसरूनिया दोन्ही बाहू मी उभा तव प्रतीक्षेत भास तुझाच अवकाशी प्रीती पाझरते अंतरात ।।१।। तव स्मृतींतुनी रमता मी न माझाच उरतो श्वासात गंधते कस्तुरी ओठावरी उमलते गीत ।।२।। माहोल, सारा सुगंधी परिमल हा चंदनगंधी सुखवितो या जीवाला लोचनी ओघळते प्रीत ।।३।। आवेग हा भावनांचा व्याकुळ शब्द, शब्द रचितो अलवार काव्य तुझ्याच हृद्य स्मरणात ।।४।। मीच हा […]