कविता-गझल-चारोळी-वात्रटिका

लाभले असता सर्व काही.. त्याची कधी मोजदाद केली नाही.. जे थोडेसे काही मिळाले नाही.. त्याची मात्र मोजणी थांबली नाही..।।..१ मन मोकळे कधी ठेवले नाही.. फक्त स्वानंदात रमलो.. मी , फक्त मीच एकटा सर्वज्ञ.. हा अहंकार कधी सोडला नाही..।।..२ काय म्हणावे अशा प्रवृत्तीला ?.. अरे झाडा सारखे जीवन असावे.. जे जे आहे , ते ते सर्व देत […]

मनासारखे सारे आयुष्य जगावे.. हे स्वप्न अधुरे , मी नित्य पाहतो.. अंबरी घनमेघनांचे अवीट सोहळे.. लोचनी मी अलगद बांधून ठेवितो.. हृदयांतरी बिलोरी प्रतिबिंब तयांचे.. भावशब्दातुनी मीच गुंफीत जातो.. तूच हृदयस्थ ! विराजमान प्रांजला.. स्वप्नातुनी तुला गं मी नित्य पाहतो.. ओढ तुझी गं , ती अव्यक्त अनावर.. क्षणा क्षणाशी रोज तडजोड करतो.. भाग्यरेषा ! साऱ्याच मम भाळीच्या.. […]

मनभावनांही , मौन आता सत्यत्व , अंतरीचे कोंडलेले वैखरीही , जाहली निःशब्द सूरही संवादांचे कोमेजलेले..।।१।। बेचैनी घुसमट जीवाजीवांची नेत्री पाझर ,विरही आसवांचे सांत्वन कुणी , कुणाचे करावे.. हताश ! हात हे उरी बांधलेले..।।२।। उध्वस्त मनी , भय वास्तवाचे.. जिथेतीथे , भीतीपोटी राक्षस.. आज अस्वस्थ , बेजार स्पंदने.. क्षण ! भेटीचेही धास्तावलेले..।।३।। दृष्टांत ! हा या कालियुगाचा.. […]

माझं तिच्यावरती प्रेम आहे.. तिचंही माझ्यावर प्रेम आहे.. तिला व्यक्त व्हायला वेळ नाही.. हेही एक अव्यक्त सत्य आहे..।।..१ सर्वांचीच मनांतरे जपण्याचा.. तिचाच निष्पाप स्वभाव आहे.. मला ती नेहमीच गृहीत धरते.. मीही सारे सारे जाणून आहे..।।..२ मुलं,सुना,नातवंड, सासुसासरे.. शेजारी पाजारी , नातेवाईक.. सर्वांनाच नेहमी ती जीव लावते.. निरपेक्ष सर्वांसाठी जगते आहे..।।..३ धावपळीत सरतो सारा दिवस.. थकून निपचित […]

प्रश्न अनुत्तरीत सदा या जीवनी.. लाभली कां ? जीवा सत्यप्रीती.. मनप्रीता अंतरीची ही निश्ब्दुली.. मी कधीच शब्दात मांडली नाही..।।..१ असलीस जरी तू , दूर कितीही.. तुज मी , कधीच विसरलो नाही.. पाळलीही सुचिता , संस्कारांची.. विरहाची वाच्यताही केली नाही..।।..२ नाते मनहृदयी , सोज्वळ प्रीतीचे.. न उच्छृंखली भोगवादी भावनांचे.. प्रीतीस ! मानुनीया दान संचिताचे.. सत्यता , मी […]

गुलमुसलेली सांज केशरी… गतआठवांचे थवे नभाळी… भावनांचे अंतरंग लाघवी… शब्दांचे प्रतिध्वनी नभाळी… स्वरगंगेत नाहता भावप्रिती… गोधुलीची ही सांज आगळी.. मनस्पर्श तुझा गं स्वर्गानंदी… प्रीतभारली तू कोमलकळी… सत्यप्रीती , हे दान भाळीचे… मकरंद , अमृती हा मधाळी… तृप्तीचे आभाळ अलौकिक… घुमते पावरी हरिची नभाळी.. सांजाळलेल्या केशरी उदरी.. उमलणारी प्रभात सोनसळी.. — वि.ग.सातपुते.(भावकवी) रचना क्र. 61 / ६ […]

जीवनामध्ये जेंव्हा जेंव्हा कधीही विश्रांतीसाठी… थोडसं हळूच पहुडावं…! एकांतात डोळे मिटावेट…. अन फक्त तूच दिसावीस….! असं सततच घडत असतं… प्रितीत अनावर ओढ़ असते…! हेच मात्र खरं ….!! तू जरी असलीस दूरदूर…! तरीही तुझा स्पर्शभास जाणवतो … मनांतरांची मुक्तमुग्ध भेट होते ….! खरच किति विलक्षण असते निर्मल सत्यप्रितीची ओढ… अनाहत , अलवार , ध्यास, भास, मानसस्पर्श , […]

कुठे जातो हा रस्ता कुठेच नाही इथेच पडून असतो नुसता ! कुठे नेतो हा रस्ता कुठेच नाही जागचा हलतही नाही नुसता ! अजबच म्हणायचा हा रस्ता भुईला म्हणायचा भार नुसता ! रस्ता कुठे जात नसतो रस्ता कुठे नेत नसतो रस्ता जागच्या जागीच असतो प्रवासी मात्र चालत असतो रस्ता जरी स्वस्थ असतो तरी त्याला शेवट असतो प्रवाशाने चालायचे असते रस्त्यारस्त्याची […]

एका बेसावध वळणावर तू मला भेटलीस …… मला तुझ्यात गुंतवून, तू माझ्यात विरघळलीस ….! माझ्या सोनेरी क्षणांची महिरप तू झालीस…. गुलाब,चाफा,अन् केशर कस्तुरी सुगंधाची बरसात तू केलीस …! चार फुलांची आस माझी तृप्त तू अशी केलीस… चांदण भरली तुझी मुठ माझ्या ओंजळीत रिती केलीस ! तप्त ग्रीष्मात सावली झालीस शीतल संध्येला सखी, चाहूल लागता मज संकटाची […]

तिने कधीतरी विचारलंस, अरे तुला कुठलं फुल आवडते ? तेंव्हा मी क्षणात उत्तरलो.. मनात जपायला चाफा आवडेल आणि ओंजळीत धरायला मोगरा… वहीत ठेवायला बकुळ आवडेल आणि धुंद व्हायला केवडा… बोलायला अबोली आवडेल आणि फुलवायला सदाफुली… पण, प्राजक्त मात्र आवडेल तो, हृदयाशि धरायला..आधारासाठी… यावर ती थोडीशी नाराज झाली, मी ते ओळखलं… पुढे झालो आणि हलकेच हसत म्हणालो, […]