लोटांगण घालूनी शरण गेला, देव मंदीरीं तो ।
आदर दाखविण्या ईश्वरठायीं, प्रयत्न करीतो ।।
समर्पणाचे भाव दाखविण्या, देहाला वाकवी ।
मन जोपर्यंत विनम्र नसे, प्रयत्न व्यर्थ जाई ।।
मंदीरी तुमचे शरीर असूनी, मन असे इतरीं ।
श्रम तुमचे निरर्थक बनता, मिळेल कसा श्रीहरी ।।
इतरत्र राहूनी चित्त तुमचे, असतां मंदीराकडे ।
खरे पुण्य पदरीं पडते, हेंच जाणा कोडे ।।
डॉ. भगवान नागापूरकर
९००४९७९८५०
Leave a Reply