दु:खी अनूभवी

दु:ख जाणण्या दु:खी व्हावे,  या परि अनूभव दुजा कोणता

सत्य समजण्या कामी न येई,  तेथ कुणाची कल्पकता

धगधगणारे अंगारे हे,  जाळती जेथे काळीज

शब्दांचे फुंकार घालूनी,  येईल कधी का समज

मर्मा वरती घाव बसता,  सत्य येते उफाळूनी

चेहऱ्यावरले रंग निराळे,  हलके हलके जाती मिटूनी

त्या दु:खीताला जाणीव असते,  जीवनामधली निराशा कशी

झेप घेवूनी समरस होतो,  इतर जणांच्या काळजाशी

सुख दु:खातील दु:ख आधीक ते,  पदोपदी जे दिसून येई

दु:खीतांचे अश्रू पुसण्यासाठी,  दु:खी अनूभवी धाव घेई

 

डॉ. भगवान नागापूरकर

९००४०७९८५०