आपल्यापेक्षा उच्च पातळीवर असलेल्या कशाहीबद्दल जेव्हा आपण बोलत असतो, तेव्हा नैसर्गिकपणे आपण गृहीत धरलेले असते- ते काहीतरी गुह्य,गूढ असते आणि कदाचित अज्ञातात (आपल्या आकलनाच्या परिघापलीकडे) अस्तित्वात असू शकेल, जेथे आपले विचार पोहोचू शकत नाहीत. कदाचित म्हणूनच आपल्याला अध्यात्माचे आकर्षण वाटत असेल. ती जादू अथवा महान शक्ती ( आपल्या आवाक्याच्या बाहेर) असावी असं आपल्याला वाटते. पण ज्यांचा फक्त मानवी प्रयत्नांवर विश्वास असतो त्यांना कदाचित त्या गूढ संकल्पनेवर विश्वास ठेवणे अवघड जात असेल.
इथे आकर्षणाचा सिद्धांत (Law of Attraction) प्रगटतो.
आयुष्यातील महाकाय बदल अनुभवताना हा सिद्धांत निव्वळ चेटूक अथवा भुताटकी वाटू शकतो. पण त्याची मूळे प्रत्यक्षात विचारांमध्ये रोवलेली असतात. जेव्हा आपण प्रेमभावनेकडे नजर टाकतो आणि जेव्हा सर्वदूर त्याच्या अभावाचा प्रत्यय येतो तेव्हा निखळ विचारांपर्यंत ती मूळे खोलवर जातात.
स्वतःच्या आयुष्याचे आपणच निर्माते असतो (“तूच तुझ्या जीवनाचा शिल्पकार”- सदगुरु वामनराव पै ). इतरांबाबत जे घडते, ती संपूर्णपणे त्यांची निर्मिती असते. आपण इतरांच्या आयुष्यात ढवळाढवळ करू शकत नाही.आणि इतरांनाही आपल्या आयुष्यात तसे करू देत नाही. आकर्षणाच्या सिद्धांतानुसार प्रत्येकाचे जीवन निर्माण होत असते.
समुदायाच्या पातळीवर आपण आलो की आपण सगळे मिळून घटना तयार करीत असतो.
आपल्या विचारांमधील अध्यात्माचा शोध सुरु करण्यापूर्वी खालील प्रश्न स्वतःला विचारणे आवश्यक असते-
१) सत्य आणि कल्पना यांच्यातील फरकाकडे बारकाईने बघा. कोणत्या अनावश्यक कथा तुम्ही स्वतःला सांगत असता?
२) ऱ्होण्डा म्हणतो- ” आपण निखळ प्रेम आणि प्रकाश असतो फक्त ! बाकी सारे झूट असते.”
३) स्वतःच्या अहंभावाची सवडीने आणि मनमोकळेपणे भेट घ्या. त्याची कहाणी काळजीपूर्वक ऐका. त्याला कशाची गरज आहे, याचा शोध घ्या.
४) स्वतःवर करुणेने आणि सहृदयतेने प्रेम करा. अधिक दयाळू, हळूवारपणे स्वतःला जोजवा. जिवलगांसारख्या स्वतःशी गप्पा मारा.
आयुष्याचे संपूर्ण रंग धीटपणे न्याहाळत, त्याच्या बदलत्या सौंदर्याशी एकरूप व्हा.
याला अद्वैत म्हणतात.
— डॉ. नितीन हनुमंत देशपांडे
Leave a Reply