एके दिवशी प्रात:काळी, क्षीरपात्र घेवून हाती
धेनूचे ते दूध आणावया, गेलो गोठ्यावरती
बघूनी तो अवाढव्य गोठा, चकित झालो
गाई वासरातील प्रेम देखूनी, मनी आनंदलो
गवळ्यांची धावपळ, चालली गोठ्यामध्ये त्या
चारा, कडबा गवताच्या, गंजी तेथे होत्या
अधूनी-मधूनी कुणीतरी, झाडती कचरा
शेण मातीचा होई तेथे, सतत पसारा
उग्र दर्प दरवळत होता, त्या परिसरी
कोंदटलेले वातावरण उबग आणि उरी
विषण्ण मनाने सहन करित, उभा ठाकलो
क्षीर पात्रातील दुग्धांमृत बघूनी, एकदम गहिंवरलो.
डॉ. भगवान नागापूरकर
९००४०७९८५०
Leave a Reply