वळून बघतां गतकाळाला, चकीत झाले मन ।
घटना घडल्या जीवनामध्यें, राही त्यांची आठवण ।।
चालत असतां पाऊल वाट, जीवन रेषे वरची ।
स्वप्न रंगवी मनांत तेंव्हा, भावी आयुष्याची ।।
परिस्थितीच्या भोवऱ्यामध्यें, पुरता गुरफटलो ।
फिरणाऱ्या त्या वर्तुळातूनी, बाहेर येवूं न शकलो ।।
कल्पिले होते नियतीनें, तेच घडविले तिनें ।
भंग पावले स्वप्नचि सारे, तिच्याच लहरीनें ।।
असेच घडते जीवनीं सदा, अघटीत-अवचित ।
समजूनी त्यासी ईश्वरी इच्छा, स्वीकारी आनंदात ।।
डॉ. भगवान नागापूरकर
९००४०७९८५०
Leave a Reply