जगाचा निरोप

काळ येतां वृद्धपणाचा,  विरक्तींची येई भावना ।

निरोप घेण्या जगताचा,  तयार करीत असे मना  ।।१।।

वेड्यापरी आकर्षण होते,  सर्व जगातील वस्तूंवरी ।

नाशवंत त्या, माहित असूनी,  प्रेम करितो जीवन भरी ।।२।।

जीवनांतील ढळत्या वेळीं,  जेव्हां वळूनी बघतो मागें ।

मृगजळासाठीं धावत होतो,  जाणून घेण्या सुखाची अंगे ।।३।।

प्रयत्न केले जरी बहूत,   हातीं न लागे काहीं ।

पूर्ण कल्पना येई मनीं,   जगण्यात आंता तथ्य नाहीं ।।४।।

उर्वरीत आयुष्याची रेखा,  मर्यादेतच आखूनी काढी ।

समज येतां प्रभूचे सारे,   समर्पण करीत जग सोडी ।।५।।

 

डॉ. भगवान नागापूरकर

९००४०७९८५०

bbknagapurkar@gmail.com