जगणे असते होरपळ

जगणे असते होरपळ,
तना-मना-भावनांची,
रोज रोज प्रत्येक पळ,
जाणीव होई असुरक्षेची,
षट्रिपुंचे जगात वर्चस्व,
ते जनांवर हक्क गाजविती, माणुसकी करुणा अहिंसा,
भावना थोर मागे पडती,
सत्ता पैसा लालच,—
अधिकार फक्त ठाऊक असती, कर्तव्य खाती कशाशी,
कुंठित झालेली मती,–!!!
असते कोणाचे कोण-?
ना आई बापा विचारती,
*अंधश्रद्धेखातर केवळ,
लेकरेबाळे बळी देती*,
सत्य सुंदर शिव,
सगळ्यांना खुपसले पोटी, सैतानाचे नाव मानव,
ही शोकांतिकाच मोठी,
अशा या दुनियेत प्राण,
देवा माझे घुसमटती,
सुटका व्हावी आता यातून,
कित्येक तुला असे आळवती,
कुठे दिसेना खरे प्रेम,
मद माया मोह असती,
सूत्र जीवनाचे किती उथळ,
सर्व त्याच्या आहारी जाती, जिवाची ही अशी तडफड,
सांगा कुठे कशी लपवावी
प्राणपक्षी उडण्या उत्सुक,
मरणवेळही का तरसावी,–??

हिमगौरी कर्वे. ©