काजळी धरल्या वाती

तेवत होती ज्योत दिव्याची, प्रकाश देवूनी सर्व जनां

आनंदी करण्या आनंद वाटे, तगमग दिसे तिच्या मना,

शांत जळते केंव्हां तरी,  भडकून उठते कधी कधी

फडफड करित मंदावते,  इच्छा दाखवी घेण्या समाधी

जगदंबेच्या प्रतिमेवरती,  प्रकाश टाकूनी हास्य टिपते

हास्य बघूनी त्या देवीचे,  चरण स्पर्शण्या झेपावते

अजाणपणाच्या खेळामधली,  स्वप्न तरंगे दिसूनी येती

दिव्यामधले तेल संपता,  काजळी धरल्या दिसे वाती

 

— डॉ. भगवान नागापूरकर

९००४०७९८५०