घरात टी व्ही पहात असताना डोक्यावर भणाणता पंखा असल्याने , पात्रांचे संवाद नीट ऐकू येत नव्हते . मी आवाज मोठा करायला सांगितल्यावर ” अजून ? ” अशी मोठ्ठ्याने सामुदायिक पृच्छा झाली . मी ” हो ” म्हणाल्यावर सर्वांनी एकमेकांकडे पाहून भुवया उंचावल्या .
काही दिवसांनी हेडफोनस् लाऊन यू ट्यूब वरची गाणी ऐकत होतो. दरवाज्याची बेल वाजली . कोणीतरी जाईल दरवाजा उघडायला असा विचार करून मी जागचा हललो नाही . मला बेल ऐकूच आली नाही म्हणून मी उठलो नाही असा सगळ्यांचा ग्रह झाला.
आणि मला परस्पर बहिरा ठरविण्यात आलं . मी नको नको म्हणत असताना मला नामांकीत कानतज्ञाकडे घेऊन गेले. त्यांनी यंत्राद्वारे बराच वेळ तपासणी करून मी बहिरा या संज्ञेत मोडणारा नसल्याचे हळू आवाजात सांगितले. तीही एक तपासणी होती की काय देव जाणे! त्यांची जाडजूड फी भरून बाहेर आलो. त्या रकमेत घसघशीत डाग नाही परंतु कानावरची भिकबाळी तरी झाली असती.
घरी येऊन बायकोला सगळा वृत्तांत कथन केला. डॉक्टरांच्या मतावर तिचा विश्वास बसत नव्हता. ” मला नाही बुवा पटत. पहा , तुम्ही हवं तर कानाच्या आणखी मोठ्या डॉक्टरांना दाखवून घ्या ” तिने मला सल्ला दिला. ” चालेल. जातो. पण त्यांचेही असेच मत पडले तर त्यांची फी तू द्यायची ” मी वैतागून मोठ्ठयाने ओरडलो. त्यावर , तिने स्वतःचा कर्ण होऊ न देता ” आत्ता जे काही बोललात त्यातले मला का…ही ऐकू आले नाही ” असे म्हणत कानावर हात ठेवले .
आता बोला. यापुढे कोणाचेही ऐकून मी कर्ण fool होणार नाही……
अजित देशमुख (नि)
अप्पर पोलीस उपायुक्त,
9892944007
ajitdeshmukh70@yahoo.in
Leave a Reply