कवीचे मन कळते का शब्दांना ?

मात्रा वृत्त छंदात कविता व्हावी बंदिस्त कशाला ?

शब्दांचा साज तो मनाला भुरळ पडावी अनेकदा,

कवी मोहरते भाव शब्दांत अलगद जेव्हा

हकलेच शब्द गुंफून जातात कवितेत तेव्हा..

कवी मनास छेडता कुणी कधी केव्हा!

काव्यांची सर बरसते व्याकुळ तेव्हा,

तोडतो मन पुरुष स्त्रीचे अलवार भाव गुंतता

कवितेचे भाव व्याकुळ बोचतात काटेरी मना..

असावी कविता सरळ साधी शब्द मोहात सदा!

निर्मळ निरागस सरितेसारखी वाहणारी शब्दमाला,

स्वातीचे मोती शिंपल्यात सर गुंफून सजता

हृदयस्थ काव्य हे स्वातीचे वाचा रसिकहो प्रेमाने जरा..