खंत वाटली मनास कळला नसे व्यवहार
शिकला सवरला परि न जाणला संसार
पुढेच गेले सगे सोयरे आणिक सारी मित्रमंडळी
घरे बांघूनी धन कमविले श्रीमंत झाली सगळी
वेड्यापरी बसून कोपरी रचित होता कविता
कुटुंबीय म्हणती त्याला कां फुका हा वेळ दवडीता
सग्यांच्या उंच महाली बैठक जमली सर्व जणांची
श्रेष्ठ पदीचा मान देवूनी कौतूके झाली कवितांची
व्यवहारी निर्धन जरी तो विराजमान मनीं दुजांचे
ईश्वरी चैत्यन्न स्फुरले जे जे गुंफूनी ठेविले हार तयांचे
डॉ. भगवान नागापूरकर
९००४०७९८५०
Leave a Reply