खंत वाटली मनास कळला नसे व्यवहार ।
शिकला सवरला परि न जाणला संसार ।।
पुढेच गेले सगे सोयरे आणिक सारी मित्रमंडळी ।
घरे बांघूनी धन कमविले श्रीमंत झाली सगळी ।।
वेड्यापरी बसून कोपरी रचित होता कविता ।
कुटुंबीय म्हणती त्याला कां फुका हा वेळ दवडीता ।।
सग्यांच्या उंच महाली बैठक जमली सर्व जणांची ।
श्रेष्ठ पदीचा मान देवूनी कौतूके झाली कवितांची ।।
व्यवहारी निर्धन जरी तो विराजमान मनीं दुजांचे ।
ईश्वरी चैत्यन्न स्फुरले जे जे गुंफूनी ठेविले हार तयांचे ।।
डॉ. भगवान नागापूरकर
९००४०७९८५०
Leave a Reply