कधी उमजणार तुला मनुजा
क्षणक्षण सरतो जीव आपुला
जीव हा क्षणभंगुर, अशाश्वत
क्षणाचाही नाही इथे भरवसां ||१||
तरी मुक्तनिर्बंधी जगतो आपण
भौतिक सुखात, बेधुंद अविरत
परिणामाचीही, न करता चिंता
अविचारी, हा विनाशी भरवसां ||२||
जे जे पेरावे, ते ते इथेच उगवते
जे जसे करावे तसेच इथे भरावे
हीच तर असते, नियतीची रीती
समजुनिया मनुजा वाग जरासा ||३||
प्रीतीतुनी, तर सारी सृष्टी फुलते
वासल्याविण, दूजे कुठले अमृत
साऱ्यांच्या मनामनात सदा रहावे
तृप्त कृतार्थतेचा, पेरूनी वारसा ||४||
जे जे आहे, ते ते मुक्त देत रहावे
सहृदयता,अंतरी जपावी निरंतर
मानवतेचाच, तोच एकची रे मंत्र
ध्यास! हृदयांतरी तोची असावा ||५||
— वि.ग.सातपुते.(भावकवी)
9766544908
रचना क्र. ११.
११ – १ – २०२२.
Leave a Reply