मैत्र

मैत्र बनून आलीस जीवनी
न्हवते कधी ध्यानी-मनी
गुंफून स्नेहाचे धागे रेशमी
व्यापलीस तू , माझी अवनी !

कधी राग, कधी लोभ
कधी चिडू, कधी गोडू
कैरीची लज्जत, हापुसी गोडवा
दिलास मैत्रीला,आयाम नवा !

शांत सुखी जीवन सागरी
आली कैक तुफानी वादळे
भिरभिरती नौका सांभाळत
उभी तू, जणू दैवी सुकाणू !

नाही कसला गर्व, तुला
निरागस स्नेहाचा, तू झरा
सर्वांच्या मदतीला तुझा हात
जणू समाजसेवा हेच तुझे व्रत !

घर, मैत्री, नाती, सेवा
सर्वांचा तू अतूट दुवा
प्रणाम माझा, तुझ्या चरणी
नकळत माझ्या डोळ्यात पाणी !

© अरविंद टोळ्ये
९८२२०४७०८०