आई अंबाबाई
तू दर्शनाला ये गं
तुझ्या भक्तित लिन मी
मन माझे बावरे गं
सातपुडा डोंगर रांगा
तिथेच तुझी वस्ती गं
थकला हा जीव माझा
दर्शना मी कशी येऊ गं
नवस मला फेडायचा
जोगवा मला मागायचा
गोंधळ तिथे घालायचा
जागर मला करायचा
मन माझे बावरे गं
चुकलं का ,ही भिती गं
आशिर्वच घेण्या तुझे
मनोमनी आतुर गं
मन माझे बावरे गं
— सौ. माणिक (रुबी)
Leave a Reply