मुखवटे स्वतःचे
चक्क फाडून द्यावे
कि कुणाला तरी
उधार जरा द्यावे
जगाला, नात्याला
चांगले ते दिसावे
उरात दुःख बाळगून
खोटे उगी हसावे
चेहरा आर्त वेदनेचा
न कुणाला दिसावा
कृत्रिम रंगलेला
रोज मुलामा चढवावा
टांगते झुले ते
भूत भविष्याचे
सुरक्षित झापडांचा
मुकुट मिरवावा
नको नकोसे होते
न सापडे खरा निवारा
जेथे मिळे तेथे
वारा स्वार्थाचा वाहणारा!!
— वर्षा कदम.
Leave a Reply