निरोप

तिक्ष्ण दृष्टी दे घारीसम, देवा तिजला  ।
दूरवर बघत राहीन, ती लेकीला  ।।१।।

लेक चालली निरोप घेवूनी, सासरी  ।
भरल्या नयनी माय उभी, शांत दारी  ।।२।।

जड पावले पडता दिसती, लेकीची  ।
ओढ लागली त्याच पावलांना, मायेची  ।।३।।

उंचावूनी हात हालवीत, चाले  लेक  ।
जलपडद्यामुळे दिसे, तीच अंधूक  ।।४।।

वाटेवरूनी जाता जाता, दृष्टीआड झाली  ।
अश्रूपूसून पदराने, माय घरात आली  ।।५।।

दूर गेले ते पाखरू, आकाशी उडून  ।
स्वैर जगण्या, आपलेच पंख फूटून ।।६।।

— डॉ. भगवान नागापूरकर
९००४०७९८५०
bknagapurkar@gmail.com