जगण्याची नाहीं शक्ती
मरण्याची आहे सक्ती ।।
कारा जग, मी तडफडतो
पण मिळतच नाहीं मुक्ती ।।
परमेश्वर साह्य करेना
तरि ढळे न माझी भक्ती ।।
काळास चकविण्याची मज
कळली ना अजुनी युक्ती ।।
लढलोही असतो रे, पण
हिंमतच मुळी ना रक्तीं ।।
नर हतबल भाग्यापुढती
मी सार्थ ठरवली उक्ती ।।
स्तुति दो शब्दांतच संपे
त्यातही असे पुनरुक्ती !
जीवन-रहस्य गूढच, पण
उकलिन मरणाच्या वक्तीं ।।
दाविल जो दोष जगाचे
पुरती त्याची कंबक्ती !
Leave a Reply