परमार्थ व संसार आहेत एकच

उपास तापास करुनी,   शिणवित होतो देहाला
भजन पूजन करुनी,   पूजीत होतो देवाला   ।।१।।

कथा किर्तनें ऐकूनी,   पुराण मी जाणिले
माळ जप जपूनी,   प्रभू नामस्मरण केले   ।।२।।

वेचूनी सुमनें सुंदर,   वाही प्रभूचे चरणीं
फुलांचे गुंफूनी हार,   अर्पण केले कंठमणीं   ।।३।।

जाऊनी तीर्थ यात्रेत,   दर्शन घेतले तीर्थांचे
प्रसिद्ध देवालयांत,   चरण स्पर्षिले मूर्तीचे  ।।४।।

मनामध्यें ठेऊन शांती,   मूल्यमापन केले जीवनाचे
कांहीं न मिळाले हातीं,   व्यर्थ दवडिले क्षण वेळेचे   ।।५।।

संसारातील प्रेम व राग,   ह्यातच मन गुरफटले
कर्तव्यातील एक भाग,   प्रभू भक्तीसी संबोधले   ।।६।।

परमार्थ आणि संसार,   भिन्न नाहींत दोन
प्रभूचाच आहे संसार,   मनी तूं हे जाण   ।।७।।

कर्म फळ आशा,   बाळगूं नको मनीं
तेंव्हा न येईल निराशा,   कर्म करिता क्षणीं   ।।८।।

— डॉ. भगवान नागापूरकर
९००४०७९८५०