एक पतंग वरी चालला, डोलत आकाशीं
भाळी त्याच्या यश कोरले, झेप घेई ती कशी //
भरारी घेई पतंग ज्याला, आधार दोरीचा
जाणीव होई येतां प्रसंग, त्याला कटण्याचा //
धरतीवरी कोसळत असतां, दृष्टी टाकी आकाशीं
इतर पतंग बघूनी बोलला, तोच स्वतःशीं //
” नभांग मोठे दाही दिशा त्या, संचारा स्वैरपणें
आठवण ठेवा त्या शक्तीची, ज्याच्यामुळें जगणें ” //
— डॉ. भगवान नागापूरकर
९००४०७९८५०
Leave a Reply