पोरकी

आई ग ……
तू असतीस तर
दारी मोगरा फुलला असता
स्वागतकक्षी फुलदाणीमध्ये
गेंद टपोरा झुलला असता ।

हृदयाच्या पायघड्यांवरूनी
नेले असते देवघराशी
हळदीच्या पाऊलखुणांची
उठली असती घरभर नक्षी ।

मायेच्या नजरेने मजला
पुसलें असते गूज कालचे
लाज लाजरी नजर हासरी
उत्तर देते तुजला त्याचे ।

ताटा भोवती असती महिरप
पाटा खाली असते स्वस्तिक
वेढी विरोद्या लग्नचुड्याचे
झाले असते अपूर्व कौतुक ।

तू असतीस तर
घरास आपल्या असते घरपण
अवेळीच हे प्रौढपणाचे
नसते आले मजवर दडपण ।

मायेच्या वर्षावाखाली
मोहरून मी गेले असते
कसे कुठे ह्या ठेवू लाडकीस
असे तुलाही झाले असते ।

तू नसलीस तरी तुझीच छाया
फिरत रहाते माझ्या भोवती
वस्तू वस्तू अन् वास्तू तुनी या
दिसते मजला तुझीच मूर्ती ।