रोपाचे बनता झाड

रोपाचे बनता झाड,
फांदी अन् फांदी डंवरे,
सडा पडे खाली फुलांचा,
जणू गालिचाच पसरे,
फांद्या फुटण्याआधी कसे,
धुमारे तिथे फुटती,
बघतां बघतां आकार वाढून,
तिज फांदी म्हणती,
किती बहर येई फुलांचा,
ती भरे *नखशिखांत
बघणारा हरखून जाई ,
कुठे फांदी-? याच भ्रमात,
फूल अन् फूल उमले,
जागा नाही कुठे उगवण्या लेकुरवाळ्या फांदीलाही,
अभिमान वाटे मिरवण्यां,
फुले माझी, किती ताजी,
टवटवीत आणि सुरेख ,
जो येतो तो बघत राही,
अगदी अगदी प्रत्येक,
काय ईश्वराने दिले मजला,
वरदानच म्हणते की, –!!!
मुले माझी सारी,—
इतुकी सुंदर वाटती,
या सगळ्या जगालाही,–!!!!

हिमगौरी कर्वे.©