संकोचलेले मन

मध्य रात्र झाली होती,  सारे होते शांत  ।
रस्त्यावरती तुरळक व्यक्ती,  वाटला एकांत  ।।

एक गाडी मंदिरीं थांबली,  त्याच शांत वेळीं  ।
सूटामधली व्यक्ती कुणी एक, आली दारा जवळी  ।।

सारे होते नशिबात त्याच्या,  धन संपत्तीचे सुख  ।
दिवस घालवी मग्न राहूनी,  कार्ये पुढती अनेक  ।।

तर्कज्ञान  तीव्र असूनी,  आगळा बाह्य चेहरा  ।
परि अंर्तमन सांगत होते, सत्यास शोध जरा  ।।

केव्हां केव्हां विजय होई,  सुप्त त्या विचारांचा  ।
संकोचल्या मनीं गाभारा बघे ,  रात्री मंदिराचा  ।।

डॉ. भगवान नागापूरकर
संपर्क – ९००४०७९८५०
bknagapurkar@gmail.com