केंव्हातरी शब्द संवाद होतो
पडतात, बोल तेव्हडे कानी
केवळ खुशाली मात्र कळते
अव्यक्त मनीचे ओठी थबकते
हेच आता अंगवळणी पडले
सुख! जणू चाटण मधासारखे
अवीट तो आनंद देऊनी जाते
अव्यक्त मनीचे ओठी थबकते
बोलती निरपेक्ष अधीर लोचने
अंतरी झरझरते निष्पाप प्रीती
मनभावनांचे विशुद्ध गंगाजल
ओंजळीत अर्ध्य म्हणुनी येते
मौनात! अंतरीच्या प्रीतभावनां
सोज्वळ सात्विकतेच्या बंधनात
जन्म सारा, निस्वार्थी समर्पणात
तरी प्रीतभावनां अंतरी ओघळते
— वि.ग.सातपुते. (भावकवी)
9766544908
रचना क्र. २०.
२० – १ – २०२२.
Leave a Reply