शुद्धीसाठी गुरू

कितीक वेळा धुतला कोळसा,  रंग न बदले त्याचा  ।

उगाळता झिजून जाई,  परि काळेपणा कायमचा  ।।

भट्टीत घालून त्यास जाळता,  घेई रंग लाल कसा  ।

शुभ्रपणा हा दिसून येतो,  राही न जेंव्हा कोळसा  ।।

मलीनता ही मनामधली,  खोल  रूजली असे  ।

विचारांतील तर्कज्ञान ,  शुद्धीसाठी पुरे नसे  ।।

गुरू लागतो अग्नी सारखा,  चित्त शुद्धी करिता  ।

ज्ञानभट्टी  पेटवून देई,  जाळण्या अशुद्धता  ।।

डॉ. भगवान नागापूरकर

९००४०७९८५०