सु्र्य-चंद्राचा लपंडाव

बघा बघा तो रवि चालला, अतिशय वेगानें   ।
पूर्व दिशेला चंद्रही येई, त्याच तन्मयतेने   ।।

युगानु युगें लपंडाव हा, त्यांचा चालला असे   ।
भावांमधली शर्यत बघूनी, गम्मत परी भासे   ।।

मोठा भाऊ रवि त्याला, पकडण्या धांव घेई   ।
लहान भाऊ चंद्र असूनी, निसटून मात्र जाई   ।।

संताप येता लाल होऊनी, रवि जाई तापूनी   ।
परि शांत असे चंद्र बघा, राग घेई गिळूनी   ।।

लहान असूनी थकून जाई, कांही काळ जाता   ।
नभीं न येतां घरींच झोपे, थकवा जाण्या करीता   ।।

विश्रांतीचा काळ घालवूनी, हलके हलके येई   ।
पुनरपि त्यांचा खेळ बघतां, आनंद मनास होई   ।।

डॉ. भगवान नागापूरकर
९००४०७९८५०
bbbknagapurkar@gmail.com