ईश अस्तित्वाची ओढ

उंच उंच जावूनी झाडे चुंबीत होती गगनाला  ।
चंद्र चांदणे, भव्य पर्वत आणिक नदी नाला  ।।

किती आनंद तो मनी जहाला बघूनी निसर्ग शोभा  ।
गुंग होऊनी नाचू लागलो सुटला चित्त ताबा  ।।

सुंदर वाटे रूप आपले बिंब बघता दर्पणी  ।
पोंच मिळते समाधानाची केवळ अंतर्मनातूनी  ।।

पूजा करीता तल्लीन होई मूर्ती बघूनी देवाची  ।
शक्तीमान ते रूप समजूनी विस्मृती होई स्वत:ची  ।।

निसर्ग, देह वा वस्तू असो, अस्तित्व ईश्वरी जेथे  ।
उचंबळती प्रेम भावना एकरूप होण्या त्याते  ।।

डॉ. भगवान नागापूरकर
९००४०७९८५०
bknagapurkar@gmail.com