लिहिले आजवर खूप, काही राहून गेले
बापावरती लिहायचे, थोडे राहून गेले …
रोज सकाळी घाईत चेहरा पाहून जाई
थकून येतो बाळ जेव्हा झोपून जाई
असाच झालो मोठा डोळे सांगून गेले
बापावरती लिहायचे, थोडे राहून गेले …
कष्ठ उपसले आईची त्या कदर होती
लाड पुरवले बापाने ती उधार होती
हात फिरवला जेव्हा डोई कळून आले
बापावरती लिहायचे, थोडे राहून गेले …
असा घडवला हात हाता घेऊन त्याने
राखले ना काही टाकले देऊन त्याने
आठव येता डोळा पाणी साचून आले
बापावरती लिहायचे, थोडे राहून गेले …
बघतो जेव्हा गर्दीत बाबा कुठेच नसतो
कधी अचानक डोळा पाणी होऊन दिसतो
पाठीवरची थाप घेण्याचे राहून गेले
बापावरती लिहायचे, थोडे राहून गेले …
मी कमी तो कवितेत माझ्या बोलत आहे
सपाट जागी नसला वळणा चालत आहे
कवितेस माझ्या उंच भरारी देऊन गेले
बापावरती लिहायचे, थोडे राहून गेले …
एकटक तो बघतो काही बोलत नाही
चुकले तरीही आधीसारखे सांगत नाही
छापू आपण पुस्तक तसेच राहून गेले
बापावरती लिहायचे, थोडे राहून गेले …
लिहिले आजवर खूप काही राहून गेले
बापावरती लिहायचे, थोडे राहून गेले …
-काव्यप्रसाद
प्रसाद गोठणकर
Leave a Reply