जीवनाच्या सांज समयीं ।
उसंत मिळतां थोडीशी ।।
हिशोब केला स्वकर्माचा ।
वर्षे गेली होती कशी ।।
दिवसामागून वर्षे गेली ।
नकळत अशा वेगानें ।।
सुख दुःखाच्या मिश्रणीं ।
जीवन गेले क्रमाक्रमानें ।।
आज वाटे खंत मनीं ।
आयुष्य वाया दवडिले ।।
ऐहिक सुखाच्या मागे जातां ।
हातीं न कांहीं राहीले ।।
‘ घेणे ‘ सारे आपल्यासाठीं ।
करीत जीवन घालविले ।।
‘ देण्या ‘ मधल्या आनंदाला ।
मन सदा वंचित राहिले ।।
सुधारुन घे आतां तरी ।
अनुभवाने चूक आपली ।।
उर्वरित वर्षे जाऊं दे ।
त्यागवृत्ति मध्यें सगळी ।।
भोगातले सुख कसे ते ।
क्षणांत येवून क्षणांत जाई ।।
त्यागातील समाधान परि ।
उशीरा लाभून सदैव राही ।
— डॉ. भगवान नागापूरकर
९००४०७९८५०
Leave a Reply