हात अनेक भवती एक काळजाला भिडत नाही
नाती झाली उदंड, तरी जिवाभावाची साथ नाही
गर्दीचे संमेलन केवढे, पण कोण कुणाला सामील नाही
भेटीगाठींचा वर्षाव सारा, आतड्याला कुणाच्या पीळ नाही
विलगणारे ओठ अगणित. पण हास्याची लकेर नाही
बिलगणाऱ्या शरीरांचा कधी अंत:करणाला स्पर्श नाही
शब्दांचा पाऊस भरपूर पण भिजलेला एकही नाही
विचारांचा वर्षाव तरीही मनाला स्पर्शून नाही.
आण्यांचे व्यवहार सारे त्यात मनाचा व्यापार नाही
सगळे केवळ उपचार त्यात जीवनाचे सार नाही
संपन्नतेचे पेटारे मुबलक त्यात समाधानाची चादर नाही
आपुलकीच्या शोधात फिरणाऱ्या अंतरात्म्याचा आदर नाही
– यतीन सामंत
Leave a Reply