वचन

वाणी मधूनी शब्द निघाला,कदर त्याची करीत होते  ।
मुखावाटे बाहेर पडे जे,वचन त्याला समजत होते  ।।

दिले वचन पालन करण्या,सर्वस्व पणाला लावीत होते  ।
प्राणाची लावून बाजी,किंमत शब्दांची करीत होते  ।।

स्वप्नामध्ये दिले वचन,हरिश्चंद्र ते पालन करी  ।
राज्य गमवूनी सारे आपले,स्मशानी बनला डोंबकरी  ।।

प्राण आहूती देई दशरथ,वनी धाडूनी राम प्रभूला  ।
पालन केले तेच वचन,रणांगणी दिले जे कैकयीला  ।।

आज लोपूनी तेज वाणीचे,तुटले विश्वासाचे नाते  ।
बदलूनी जाती क्षणात सारे,घटकेपूर्वीचे शब्द जे होते  ।।

मित्र वा आप्त कुणी,आई-बाप वा भाऊ-बहीण  ।
स्वार्थीभाव अंगी मुरूनी,पाळीत नाही आपले वचन  ।।

अंतर्यामी बसला ईश्वर,जाण त्याची सदैव असावी  ।
‘वचन’रूपे व्यक्त होई,हीच भावना मनी  ठसावी  ।।

डॉ. भगवान नागापूरकर
९००४०७९८५०
bknagapurkar@gmail.com