व्हॅलेंटाईन डे

समाजमाध्यमांवर काल एकच धमाल होती,

Valentine शुभेच्छा दुसरी पोस्ट नव्हती.

Valentine प्रेमाच्या लाल लाल रंगात –

कुणी अगदी विरोधी सूर लावत होतं ,

“प्रेमाचं नुसतं प्रदर्शन” वर हे ही ठेवून देत होतं.

ही मंडळी नेहमीच अशी का असतात ?,

छान , गोड गोष्टींना नावं का ठेवतात ?

“हा डे कोणाचा ? कुणी सुरू केला ?” –

“आपली संस्कृती” एव्हढा विचार कशाला ?.

काही न करता हात चोळत बसायचं –

आजची पिढी या विषयावर बोटं मोडत राहायचं.

जसं दार सकाळी उघडलं घराचं ,

तरुण जोडपं बाहेर, पडत होतं समोरचं.

ताजी, टवटवीत छान हसरी जोडी –

त्याचा काळा टीशर्ट , तिची लाल साडी.

“Happy valentine’s डे”, नकळत wish केलं-

दोघांना ,

आपल्याच नादात मस्त होती, भानही कुणाचं –

नव्हतं त्यांना.

हुरूप आला मला, अन् उसकू लागलो कपाट,

ही म्हणाली “काय चाललंय,का लावताय घड्यांची –

वाट ?”

म्हटलं, “बाहेर पाहिलंस का? महापूर आलाय प्रेमाला,”

टीशर्ट जीन्स चढवू , हात मिळवुया हाताला.

“तूच माझी व्हॅलेंटाईन”, हळूच कानी म्हटलं ही ला,

खूप गोड लाजली अन् , हात अलगद हातात आला.