छान चाललंय सगळं आपलं,
फक्त थोडंसं वातावरण तापलं,
गंमतीने आयुष्याच्या नावेमधलं,
हळूच स्मृतींच गाठोड मापलं…
इतभर सुख गोड मानलेलं,
पुरतं हसण्याचं मनी ठाणलेलं,
सांगा! आडव्या-तिडव्या आयुष्याचं,
गुपीत तरी कोणी जाणलेलं?
झुकझुक गाडी अन् वाऱ्यासारखं ,
आयुष्य भूरर्कन निघून गेलं,
रेसलींगच्या या वाटेवरती,
नेहमी भेटलं सारख्यास वारखं…
तूं तू – मी मी करता करता,
नात्यांचा धागा झीजुन गेला,
आपलेपणाचा काळा शालू,
माणुसकीने पांघरलेला……
– श्वेता संकपाळ (१७-०७-२०१८)
